News Article : ස්වර්ණහංස පදනම :Link :
Rehabilitating National Identity of the country is one of the three fundamental issues the Swarna Hansa Foundation is dealing with in its remarkable approach to the country’s re development and restoring the inherent development process which has been derailed distorted and undermined in the interest of imperialism. Since national identity of a country is an obstacle for free exploitation of resources its undermining is still being continued under the globalization, the new form of imperialism.
That is why in spite of so called development processes such as another development, alternative development, human development carried out for over a half century have repeatedly proven meaningless. At the end it has brought only a disastrous situation which is being manifested by adverse environmental repercussions climatic changes, extinction of species that balanced the biological environment and different kinds of non communicable diseases, among human population.
If development means an elevated contentment of life in association with the biological environment it was achieved in this country not as a direct output but as a bi- product in the course of practicing the culture which was developed over a period of several millenniums. The identity of this country is a civilizational identity as well. It is this civilizational identity that was undermined. In identifying and understanding the civilizational identity it is necessary to know who built the civilization of the country. As evidenced in all historical documents archeological findings traditional beliefs and practices it is a race of people known as Sinhala who has built and developed the civilization which came to be known as Sinhala civilization.
It is universally acknowledged that those who built the civilization of the country are the Nation of the country. Accordingly, Sinhalese are the Nation of this country, and since the country’s name derives from the name of its nation, the country where the Sinhalese live came to be known as Sinhale.
Of course there were several other names by which the country was identified by different people for different purposes, but the official name of the country as well as its people when it was taken over and annexed to the British empire in 1815, was Sinhale.
The agreement which was known as proclamation or transfer of trusteeship of the country to the British there are twelve clauses, and intwelve places the name of the country was written as Sinhale and it was signed on behalf of the country Sinhale by Chiefs of Sinhale on behalf of inhabitants of Sinhale.
It is therefore very much clear that when the country was taken over by British and annexed it to the British empire its identity was Sinhala. The cardinal fact is that the country is owned by the Sinhalese. It was that Sinhala ownership that was suppressed and undermined over the years of British rule, by way of Macauly Education and having created a group of bureaucrats; intellectuals and politicians tamed and trained by Oxford and Cambridge to take the country with distorted identity and ownership along the path prescribed by the British, the country was given independence.
Even though the country was ruled by nearly ten different governments after so called independence some right leaning and some left leaning they were least interested in restoring country’s identity and the ownership that has been distorted. Accordingly, inspite of ambitious plans the country remains to serve the international interests. and the country in in constant chaos
That is why the Swarna Hansa Foundation’s approach to re develop the country by restoring the national identity and the ownership of the country.
In this national endeavor the Swarna Hansa will seek to restore the ownership of the country to its original owners, the Sinhalese, to restore the Nationhood to its original Nation, the Sinhala Nation, to restore the countries national flag which is Lion Flag, the royal standard – The Sinhalese Royal Flag.
ජාතික අනන්යතාව ගොඩනැගීම:
ජාතික අනන්යතාවය යනු ජාතියක් වෙනත් ජාතියකින් වෙන් කර හඳුන්වනු ලැබෙන ආකාරයයි. ඒ අනුව මේ රටට ආවේණික ශිෂ්ඨාචාරයක් ගොඩ නැගීම තුලින් නමක් ඇති කර ගත් මිනිස් සමූහය සිංහලයන් වශයෙන් හඳුන්වනු ලැබූ අතර, සිංහලයන් විසින් එසේ ශිෂ්ඨාචාරයක් ගොඩ නැගූ දේශය සිංහලේ වශයෙන්ද හඳුන්වනු ලැබීය. ඒ නිසාම එහි හිමිකාරීත්වය උරුම වූ සිංහලයන් සිංහල රටේ ජාතිය බවට පත් විය. ජාතියේ භාෂාව සිංහල භාෂාව විය.
ජාතියේ උරුමය සංකේතවත් වෙන්නේත් ප්රකාශ වෙන්නේත් ජාතික කොඩියෙනි. එය රටේ අයිතිය පිළිබඳව වූ ඔප්පුවයි. මේ සිංහල රට බලෙන් අල්ලා ගත් ඉංගී්රසින් විසින් ඇති කරනු ලැබූ සුළු ජාතීන්, ඉංගී්රසින්ගේද, හීලෑ කරන ලද මේ රටේ දේශපාලඥයන්ගේද සහාය ඇතිව මේ රටේ ජාතික අනන්යතාව පිළිබඳ බරපතළ අර්බුදයක් ඇති කර ඇත. එය කර ඇත්තේ මේ රටේ අයිතිය සුලු ජාතීන්ටද පවරා දිමෙනි. ඒ සඳහා සිංහල ජාතියේ උරුමය ප්රකාශ කෙරෙන ජාතික ඔප්පුව වූ ජාතික කොඩිය වෙනස් කර ඇත. සුලු ජාතින්ටද අයිතිය ප්රකාශ කරන්නට හැකි වන පරිදි සිංහලේ ජාතික කොඩියට පටි දෙකක් අමුණා ඇත. දැන් සුලු ජාතීන් ඉල්ලන්නේ ඒ පටි දෙකෙන් ලබා දුන් අයිතිය අනුව ඔවුන්ගේ කොටස් වෙන් කර දෙන ලෙසයි.
දිනෙන් දින උත්සන්න වන මෙම අර්බුදය සමනය කිරීමේ පළමු පියවර වන්නේ ජාතික කොඩියට කරන ලද වැරැද්ද නිවැරදි කිරීමයි.
ඒ සඳහා පසුගිය අවුරුදු 30 කට වැඩි කාලයක් තිස්සේ විකෘති කරන ලද ජාතික කොඩිය යථා තත්වයට පමුණුවන ලෙස ස්වර්ණහංස පදනම අවුරුදු පතාම මේ රටේ රජයෙන් ඉල්ලා සිටියේය.
එය කරන ලද්දේ මේ රට බලහත්කාරකමින් අල්ලා ගත් ඉංගී්රසීන් විසින් 1815 මාර්තු 2 වන දින ඒ සඳහා වූ ගිවිසුම අත්සන් කරන අවස්ථාවේ අත්සන් කිරීමට පෙර, ඉංගී්රසීන් විසින් ඉංගී්රසි කොඩිය ඔසවා තිබෙනු දුටු වාරියපොළ සුමංගල හිමියන් විසින් “තාම ගිවිසුම අත්සන් කර නැහැ. තාම මේ රට අයිති සිංහලයන්ටයි”. හඬ නඟා ප්රකාශ කරමින් ඉංගි්රසි කොඩිය බිමට ඇද දමා මහත් ජාතිකානුරාගයෙන් හා අභිමානයෙන් එසවූ සිංහලේ ජාතික කොඩිය මේ රටේ ජාතික කොඩිය වශයෙන් පිළිගන්න යැයි ඉල්ලමින් වාරියපොල සුමංගල හිමි උත්සවය වසරක් පාසා පැවැත්විමෙනි.