බලනු නුඹ පුත නුඹෙ වටපිට නුඹට ජීවය දුන් මවුන් දෙස
යොමනුමැන නුඹ නුඹෙ නෙත සිත නුඹෙ ආදර පියානන් වෙත
නොඇසුනානමි පුදුමයකි නුඹ හට උන් නැගූ ඒ මහා රණගොස
නෙපිපුනානමි පුදුමයකි හිරිගඩු නිවටයෙකි නොව නුඹ මෙ මහා දෙරණට
දෝරගලනා නීල දියකද හමායයි බුදු පතුල සිඹ සිඹ
පිරුනු මල් ඵල රගන බිගුකැල නෙතට ගෙනදෙයි අමා රසවිත
දාගැබද පන්සල වැවද වටකොට නිබද මැව‍නා තවුතිසා වත
කුමට වැනුමන් වනන්නෙමු අප අන් බිමක් ස්වර්ගයක් විලසට
හෙලයනම් එඩිතරයි නිරතුරු වනේ සරනා සරනා සිංහයකු ලෙස
නිවටයන් නූපදියි මේ.. බිම නිරන්තරයෙන් හඩාවැටුමට
දීනකම නුහුරුයි අපහට සදාවීරැවන් වු පෙලපතක
වරෙව් හෙලයිනි නිදානොචැටී වැටී දගලන බිමෙහි රැකුමට
-ධම්මික